To miejsce popularyzacji osiągnieć naukowych pracy naukowców, badań naukowych i prac rozwojowych dotyczących krótkowzroczności.
Na stronie znajdą Państwo:
Dokładamy wszelkich starań, aby publikować rzetelne i sprawdzone
streszczenia na tematy związane z okulistyką.
Na przestrzeni lat badania wykazały wiele czynników ryzyka rozwoju zespołu suchego oka.
Można je podzielić na kilka grup:
U około 40% użytkowników występuje dysfunkcja powiekowych gruczołów Meiboma prowadząca do zaburzeń warstwy lipidowej filmu łzowego. Natomiast udowodniono, że użytkowanie jednodniowych soczewek kontaktowych może być rozważane, ponieważ wywiera mniejszy wpływ na powierzchnię oka. Dodatkowo, musimy pamiętać, że suche oko o średnim lub ciężkim nasileniu jest przeciwskazaniem do noszenia soczewek.
Stałe uszkadzanie komórek nabłonka spojówki i stymulacja odpowiedzi zapalnej podczas zespołu suchego oka może prowadzić do rozwoju zmian alergicznych. Natomiast zapalenie alergiczne jest związane ze spojówką oraz rogówką, której zaburzenia obejmują warstwę śluzową, wchodzącą w skład filmu łzawego. Stąd wynika duża zależność między alergiami ocznymi a ZSO.
W chwili obecnej nie ma możliwości całkowitego wyleczenia zespołu suchego oka i objawy choroby zazwyczaj utrzymują się z większym bądź mniejszym nasileniem. Leczenie zespołu suchego oka jest wyłącznie objawowe, tzn. nie leczy się właściwych przyczyn schorzenia, tylko stosuje różne preparaty zastępujące brakujące łzy (tzw. sztuczne łzy lub substytuty łez) lub zmniejszające dolegliwości. Trzeba jednak mieć na uwadze, że preparaty te nie przywracają prawidłowej produkcji łez. Istnieje wiele tego typu preparatów, warto wybierać krople bez konserwantów i pamiętać, by stosować je co najmniej 3-4 razy dziennie.
Wciąż powstają nowe metody, jedną z najciekawszych jest leczenie z zastosowaniem intensywnego światła pulsacyjnego (IPL). Udowodniono podczas badań na Uniwersytecie w Auckland, iż zmniejsza ono objawy suchego oka i poprawia jakość filmu łzowego.
